Füör mäer äs fieftig Jaohr

… et was füör mäer äs fieftig Jaohr, äs ick äs Bäcker elken Dag met´n Brautwagen up Kundschaft fäöhrt sin. Ick häb de Tiet all binaoh vögiëtten, wu dat faken füör´n Geföhl was, in´n kaollen Winter bi Ies un Snei met´n Bäckerwagen unnerwäggens to sien. Wat wäör´n Vader un ick ümmer ant Freisen. Satten wi in´n Wagen, so suorge dat warme Braut daofüör, dat et van ächten muckelig warm was, vüörne aower satten de Schiewen van´n Wagen met Ies to. De Wiärme van ächten suorge daofüör, dat se anlaupen wassen. Un dan müët wi auk alle Niäselang haruut in de Käölle. Upwiärmen konn man sick nich, wan´t blaoß van´t eene Huus nao´t annere hengöng.

fieftig Jaohr

„Wenn de Finger nich tosammengaoht! – Zeichnung Rothmann

Met dat Vökaupen göng dat miärstiet gau. De Lüe wullen nich so lang in de Käölle staohn. Vader un ick aower mössen daomet torecht kuëmmen. Et duere faken keene Veedelstunn, dan wassen de Finger sao kaolt, dat se nich tosammen gaohn wullen. Dao moss man bie´t Geld anniëhmen uppassen, dat de Groschen un Pennige aorre auk dat gaase Hartgeld nich düör de Finger laups. Upwiärmen konn man sick nich, wan´t blaoß vant eene Huus nao´t annere hengöng. In düsse kuerte Tiet was et nich würklich müëglick, de Finger een biëtken uptauen to laoten. Un sao wäör´n Vader un ick middags aorre aobends ümmer wahne froh, wan so´n Winterdag vüörbi was.

Aower in de lessten Jaohre hät et aower sao gued äs keenen kaollen Winter mäer giewen un Bäckerwägens tom Kundschaft fäöhren auk nich…

Speak Your Mind

*