Backen op Backlaun, dat heet fröher bi us: de Buern bragden iähr söwst maolent Miäl nao us in de Bäckerigge hen. Dat was gewiss nich „hygienisch einwandfrei“, äs man vandage sägg, aower daomaols kiek dao keen Mensch so genau hen. De Hauptsake wass, et gaw daofüör Braud in´t Schapp.
So kaimen de Buern un auk ´n paar Küötters, de an Huus op´n Bührn (Dachboden) ne aolle Wannmüel (Wannmühlen dienten dazu, das Getreide zu reinigen) un auk ne Müel füör´t Maolen van Miäl har´n, in usse Bäckerigge un bragden iähr söwst maolen´t Miähl. Daofüör kraigen se Braud, Schwattbraud aorre auk Stuten, Vader was dat gliek. Teihn Penninge füör´n Pund hät dat Braud op Backluohn daomaols kost.
Braud füör`n paar Penninge.. Rainer Sturm – pixelio.de
Füör de Bauern was dat ´ne guedde Sake. Un Vader har dat lange Tied düörgaohn laoten. De Buern har´n ´n Bööksken, dao wuer drin schriewen, wieviëll Pund Braud se op Backlaun koopt har´n und ächterhiër wuer dat met dat Miäl verriäcket. Büs dat de Tiet kam, dat wi in de Bäckerigge keen söws maolent Miäl van de Buern mäer anniëhmen drowwen.
De häwt drüöwer schannt, aower se hadden faots ´n nieën Infall. Se bragden iähr Kaon nao de Müel hen, laiten et maolen un ächterhiër wäörn wi de naichste Station. So mössen se bi de Müel dat Maolen betahlen, aower de Koop op Backlaun was et ümmer nao ´n gueddet Geschäft. Aower nich blaus Braud gaww et bi us op Backlaun. Knabbel (im Ofen getrocknetet Braud) ) un Kooken füör ´n paar Penninge to koopen, dat was ne guedde Sake. Un so gaw et ne Buersfrau, de kamm to de grauten Fieërdage Austern, Pingsten un Wiehnachten met´n Koppkissenbezug un ´n Küörwken an. Se har alls daobie: Miäl, Eier un Miälk un manks auk de Korinthen füör den Koken.
Un se kam manks an´n hilligen Aobend aorre ´n Dag füör Austern miärst üm de Middagstiet, wenn´t all op´n Fieëraobend to göng. Dann fraog se: „Könnt se mi daofüör `n Plaatenkoken (Streusselkuchen) backen?“ Aobends hale se de Koken kuert füör Ladenschluss wiër af koop in Moders Lädken nao´n biëtken in un betahl den Backlaun.
Eenmaol aower wuer Vader dat to dull. „Wenn se düëtmaol wiër so laat küemt, dann giew et vandage keen Koken mäer“, sägg he muornens all. Un prompt kam de Meerschke kuert füör de Middagstiet met iähr Bettlaken in de Backstuorw. „Könnt se mi wiër ´n Koken backen?“, fraog se un satt iähre Pluennen op ´n Disch. „Vandage geiht nicks mäer“, beduere Vader un sat hento: „Wie häwt baoll Fieëraobend un de Backuom is auk all an´t Uutgaohn.”
Dao moss Lina iähr Päcksken wiër un unnern Arm niëhmen un nao Huus hen gaohn. Se hät´t aower vöstaohn. Nummdags kamm se nao Moder in´n Laden, koop sick Koken und sagg: „Ink häbt Recht, de Lüe in de Backstuorw wellt auk Fieëraobend häben. Ick koop mi mienen Koken und mien Braut!“ – Backen op Backluohn was vüörbie.“
Helmut Holz
Speak Your Mind