Wilm un Druta har´n eenen Suohn un de was – no´t Küeren van siene Äöllern - ´n Staotskäärl. „Usse Karl is bi de Stadt“, sagg Wilm un satt´ hento: „He hätt op´t Amt wull teihn Lüe unner sick!“ Usse Kalfakter Hannes, de konn de Upspiällers nich lieden un gaww iähm trügg: „Dan sitt he wull in´n twedden Stock!“ De Suohn wuende auk inne Stadt, wo he verhieraot´t was. Manks kamm he in usse Düörpken, üm siene Äöllern to besöken. Et was kienen … [Weiterlesen...]
Anbiten doo ick se söws
23. Mai 2024 von Kommentar verfassen
van Helmut HolzUsse Düörpken hadde füör ennige Tiet Towas kriegen. Een wahne rieken Mensken was uut de Stadt upt Land trocken. Platt küern konn he nich un de Duorpslüe bekiek he so´n biëttken van buoben harunner. Aower he wull gään int Duorp ankuëmmen un dao hadde he sick dacht, wan ick de Pastor äs inlaoden doo, dat mäkt mi dat Ankuëmmen in de nieë Hemaot lichter un ik find gauer Ansluot.Gesaggt - gedaohn! Häerööm (aollet … [Weiterlesen...]
