De Göörshaup-Hüöwel

„Maulwurfshaufen-Hügel-Hobel!“ Düet Waod hät sick mien Öhm uuttüftelt un dat is mi wiër infaollen, äs ick leßten Sunndag bi us in Cappenbiärg in de Kiärk gaon was. De ligg ´n biëtken affsiets un man geiht tovüörderst düör son schöönen Park met graute und hauge Baime. Düsse Baime sint ´n Staot (Pracht), dat grööne Gras mäkt de Spatsergang nao de Kiärk hen to wat Besunneret.

Aower dao spiëllt de Göör (Maulwurf) faken nich met. Twintig, diärtig aorre auk wull mähr van sine Haupen brengt dat schöne Beld düörnanner. Un dat was bi us int lesste Jaohr nich anners west. Ick was in Hiärwst sess Wiärk nich an Huus un äs ick trüggkuëmmen sin, saoch mine Wiesk uut äs ´n Slachtfeld. Een Haup stuott an´n annern, mähr äs hunnertfieftig wassen up dat heele Grundstück, dat vüördäm (vorher) nao´t lesste Schnieën gröön un schöön antokieken west was.

Aower nu: Ick här bläddern (heulen) konnt, ick wust nich, wat ick dohen sall. De Haupen wassen siëker dat laigste, aower et gaww jao auk nao wat Anneret. De gaase Wieske was rainewäg düörtrocken van de Gänge, de de Göör un ächterhiär auk de Molmuus (Wühlmaus) unner dat Gras anlaggt hadden.

Dao häb ick an dat Waod van mien´n Öhm, an den „Maulwurfshaufen-Hügel-Hobel“, trüggdacht. De Graof van Cappenbiärg spannt sien´ Sliëper (Trecker) an, häng dao een swaoren Iesenring ächten an un mäkt de gaasen Grund met all de Haupen und Gänge wiër platt. Dat wüör mi auk wull gued gefaollen, äs ick sowat bi mi an Huus insetten könn.

Dat geiht aower nich un bi mien Vönien (Ärger) häb ick dat Waod van mien Öhm up Mönsterlänner Platt ümsatt´t. Ick sin gewiss, een „Göörshaup-Hüöwel“ giew et in düsse schöne Spraoke akkraot sau wainig äs de „Maulwurfshaufen-Hügel-Hobel“ up hauchdütsk . . .

Dat is män blaoß ´n Stücksken van mien Chaornen, de miärsten häb ick all wiër platt makt

Foto Helmut Holz