Malessten met mien´n Naomen

Met de Naomens hät mankereen siene Malessten. Ick wünnere mi üöwerhaups nich, wenn eenen anners äs „Ferkel“ aore auk „Waschmaschinewski“ heeten will. Blaoß dat man met son´n Naomen äs mienen Spaß häbben kann, sall düesse kleene Geschichte vertällen.

Et was in de eersten Jaohre nao den twedden Weltkrieg. Wi fäöhren faken nao Onkels un Tantens hen. Eenmaol, et was an´n Sunndagmuornen nao´t Hauchamt, Middewinter un wahn kaolt, dao wullen wi ne Tante van miene Moder besöken. De wäöhn aower in de Kiärk un äs wi kuert vüör Middag klingelten, mok toeerst keen Mersch loss, Bi´t twedde Maol mössen ne gaase Tiet waochten. Dann gong buoben ´n Fenster loss un ne aolle Möhne kiek harut, de us nich kannte. „We is dao?“, fraog se van buoben ut´t Fenster. Vader gaww kuert ussen Naomen trügg un raip: „Holz“.

Malessten met mien´n Naomen

Holz bräggen or Holz heten – Bild Annette Holz

Dat aowwer konn de Möhne nich nich ächternanner brengen. „We is dao?“, fraog se nao eenmaol. Wie kieken us an un Vader raip´n nutz harrer harop: „Holz is dao!“. Un wat do dat Frammensk? Se mok´t Fenster to, gong nao ächten in de Stuow un sagg to den Suohn, de nich in de Kiärk gaohn was: “Henrich, gaoh du äs kieken, dao stimmt wat nich. Dao unnen staiht Lüe, de wellt Holz brengen – un dat op´n Sunndagmiddag. Dat hät doch wull keen van us bestellt . . ?“

De Suohn hät de Möhne graut ankieken, dann kamm he an´t Fenster, saog us op de Straot staohn un lachede loss, dat et düer´t gaase Huus göng. Dann mok he us de Düör loss un wi har´n den gaasen Nuemmdag Küererie un Spaß genog.

Een anner Malheur met ussen Naomen passeede Moder äs an´t Telefon. Se woll mien Onkel anropen un säggen, dat wi to Besök kuemmen wollen. Un wi´t Maleur äs wull, har se sick met de Telefonnumer vödaon. „Müller“, meldete sick ne Stimm an´t Telefon un Moder fraog vöwunnert: „We is dao?“. Un de Kärl an´t annere End van de Leitung sag fröndlick: „Müller ist hier.“ „Dat vöstaoh ick nich“, knuerde Moder. De Mann op de annere Siet van´t Telefon woll Moder helpen. „Wen wollten Sie denn sprechen?“, fraog he. „Holz wollte ich“, gaww Moder to Antwort. Eenen Augenslagg bliew et still, dann sagg de Mann ganz fröndlick: „Dann ist es wohl am Besten, Sie rufen eine Holzhandlung an. . .!                              Helmut Holz

Helmut Holz hät ene Riege van plattdüütske Bööker schreffen. Enige dovan könnt online ünner www.westfalium-shop.de bestellt wäärn.

Speak Your Mind

*