Viëlle Jaohre lang was dat Chorgestühl in de Kiärke van Cappenbiärg nich blaoß dat schönste un beste Gestühl van düsse Art in ganz Westfaolen. Daoran ännert sick auk nix, de Schnitzerigge un de schönen Figuren könnt iähren Platz behaollen, aowwer de südlicke Rückwand, de üm den Dreih von 1290 is, mott iähren Platz an de eerste Stieë affgieben - se is nich mähr dat äöllste Möbel van Westfaolen. De Grund daofüör ligg in Bielefeld. Dao häwwt … [Read more...]

Onkel und Tanten hätt jedereen, de Süsters un Bröers van Vader un Moder. Aowwer meerstendeels giwwt van düsse echten Verwandten nich mehr äs ne guedde Hand vuell. In´t Mönsterland aowwer häwwt se ne ganß besunnere Art von Onkels un Tantens. Datt ligg daoran, datt dao nich Jan und Mann van de Blagen un Halwwössigen faots duzt wätt. Bi de Tietung hadden wi `n Chef, de wass üm fiftig Jaohr aolt un de har dat gäern. Wenn ´n jungen Wicht van … [Read more...]

Miene Möhne Libbet wuehnde in´t daipe Mönsterland, met de Stadt har se nicks to doh´n. Se was ne stödige Person un wenn se watt sagg, dann satt dao Klafunni ächter. Kuertüm: Dann gaww et dao nicks tiëgen to küern. Süss wuer se äösig un dao konn Öhm Henrich ´n Leedken van singen. Aowwer wenn all´s nao iähre Fasson laip, was Libbet ne Siälle van Mensch. Op den Buerenhof har´n se fief Blagen, twee daovan wäör´n in mien Aoller un so wass ick … [Read more...]