Wat was dat ‘ne Windbühlerie

Vader har de Wind gähn´, he konn dat Bruusen gued lieden un wenn wi tosammen met Moder düör de Büschke trocken, wo so´n grooten un dichten Dannenwald was, un de Wind so grühlick düör de Äste gong, dann sagg he faken: „Wat is dat ´ne Windbühlerie vandage. Ick könn´ick mi unner de Baim henleggen üm mi dat Suusen antohöer´n!“ Aowwer Moder konn dat nich verstaohn, se har ümmer ´n biettken Bammel bi´n Wind.

 

Düset Dönken is ut dat Book “Dat Geld ligg up de Straot” van Helmut Holz. Dat Book is te bestellen in usen Online-Shop. Nu dat Book in’n Westfalium-shop bestellen

 

Daomols äs Kind har ick mi dat auk vüörstellen konnt, met Vader unner de Dannenbaim op dat Suusen van´n Wind to lustern. Aowwer siet vüöriget Jaohr to Pingsten „Ela“ düört Land bruust is, süht dat anners uut. Düssen Sturm hätt nich blaoß Duusende Büschke und Baim in`t Mönsterland un Ruhrgebiet ümschmietten, he hätt bi us an Huus auk viell düör´nnanner bracht.

Usse Dack har wat metkriegen, ´n poor Pannen wäör´n affdeckt waorn´n un in´n Gaornen laggen de Planten an´n Grund. Aowwer dat laigste was, dat van son´n dicken Wiedenboom, so eenen de in´n fröhen Fröhjaohr de Mimmelkätzkes (Weidekätzchen) affschmiet´t, un de direkt nieben usse Huus stonn, etlicke dicke Äste affbruuken wäör´n.

Un wi har´n ne heele Masse Glück hat, denn de Äste wäör´n nich op´t Dack plumpst (gefallen), se wassen „piekfein“ genau midden tüsken dat Huus un de Hiege fallen, de blaoß drei Meter uut´nanner staoht. Aowwer de Boom saog ächterhier wahn klöterig (schlecht) uut und äs de Göörner kamm sick dat ankiek, dao sagg he faorts, dat de Boom wegmoss.

Un äs dat faken so is: Vüörhier haer´ck üöwerhaupt nich dran dacht, de grooten boom ümtoschmieten, offschon de Gäörner dat all lang saggt har. Dao konn ick mi noch nicht daovan trennen. Un nu moss he weg un ick frei mi, dat nu op eenmaol de Sunn viell bietter in de Fenster schienen kann. So har an´t leßte End de Windühlerie auk wat Gueds hat.